W dniu 21 lutego 2014 roku zmarła dr Maria Kurpińska-Winiarska, wieloletni pracownik naukowy Zakładu Astronomii Gwiazdowej i Pozagalaktycznej Obserwatorium Astronomicznego UJ.

Pogrzeb odbędzie się w poniedziałek, 3. marca o 9⁴⁰ na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Wspomnienie

ś.p. Maryla Kurpińska-Winiarska, po ukończonych w Krakowie studiach astronomii, podjęła pracę jako asystentka prof. Eugeniusza Rybki, z pełnym zaangażowaniem prowadząc obserwacje w Obserwatorium "Fort Skała", które zostało otwarte z okazji 600-lecia UJ. Obiektami Jej zainteresowania były przede wszystkim gwiazdy zmienne (Nova Herculis 1963, Nova Vulpeculae 1968, a także układy zaćmieniowe: 44i Boo, AW UMa, XY Leo, SS Ari AZ Cas, EE Cep, V2154 Cyg, HP Dra i in.). Pracę wnikliwego i uważnego obserwatora uzupełniała wnikliwą interpretacją.

Oprócz obserwacji fotometrycznych, wiele uwagi poświęcała również obserwacjom astrometrycznym, w tym, obserwacjom pozycyjnym komet oraz zakryciom gwiazd przez Księżyc. Była współautorką pierwszego astronomicznego wyznaczenia współrzędnych geograficznych Obserwatorium na Forcie Skała.

Kolejnym przedmiotem zainteresowań Zmarłej były obserwacje spektroskopowe, które prowadziła pryzmatem obiektywowym przy 35/37 cm teleskopie Maksutowa - Cassegraina. Długi ciąg tych obserwacji, mających na celu wyznaczenie wielkości absolutnych gwiazd wczesnych typów widmowych w wybranym polu w gwiazdozbiorze Łabędzia, zaowocował uzyskaniem w 1972 r. stopnia doktora. Warto nadmienić, że były to pierwsze obserwacje spektroskopowe wykonane w Krakowie.

Wśród licznych publikacji naukowych dr M. Kurpińskiej-Winiarskiej warto wymienić cykl prac (we współpracy z Obserwatorium w Besançon) poświęconych analizie danych uzyskanych z satelity Hipparcos i dotyczących gwiazd zaćmieniowych. Tematyka gwiazd podwójnych została następnie rozszerzona o układy wielokrotne.

Począwszy od roku 1983 dr M.Kurpińska była autorką efemeryd minimów gwiazd zaćmieniowych, publikowanych corocznie w Roczniku Astronomicznym Obserwatorium Krakowskiego, a od 1996 roku także Redaktorem Naczelnym Rocznika.

W pamięci krakowskiego środowiska astronomicznego pozostanie Osobą, która potrafiła znakomicie łączyć wybitne uzdolnienia astronoma - obserwatora z dogłębną analizą otrzymanych wyników.

JMK