Ewolucja efektu O'Connella
Cel ćwiczenia: Przestudiowanie zmian efektu O'Connella w wybranym ciasnym układzie podwójnym zaćmieniowym obserwowanym przez obserwatorium orbitalne Kepler.
Paczki z danymi:
Plan ramowy zadania:
- Sfazować dane dla każdego zestawu
- Wyznaczyć różnicę wysokości w każdej krzywej fazowej
- Skonstruować diagram ewolucji efektu O'Connella
- Całość opisać i skomentować w raporcie
Przykładowy uzupełniony diagram ewolucji O'Connella:
Termin oddawania raportów: 10 grudnia 2015 (sześć tygodni po wprowadzeniu ćwiczenia na zajęciach)
Raport musi się składać z następujących części:
- Wstęp teoretyczny
- Ogólne przedstawienie ćwiczenia
- Wprowadzenie do plam gwiazdowych
- Krótki opis, czym jest efekt O'Connella i co go może powodować
- Krótki opis misji KEPLER
- Przygotowanie danych
- Opisać, jak wyglądają dostarczone dane
- Opisać proces fazowania (przedstawić formułę oraz wykorzystany program/skrypt)
- Napisać, skąd się wzięło informację o konkretnym obiekcie (źródła)
- Wyznaczanie różnicy wysokości maksimów blasku oraz konstrukcja diagramu ewolucji efektu O'Connella
- Opisać, w jaki sposób wyznaczone zostały wysokości maksimów - metoda, użyty program i/lub skrypt
- Zamieścić tabelę z wynikami wysokości oraz różnic wysokości
- Zamieścić obraz z przykładową sfazowaną krzywą blasku; jeśli maksima były wyznaczane przez dopasowanie funkcji, tę funkcję też należy nanieść na obraz. Pamiętać o podpisaniu osi.
- Zamieścić diagram ewolucji efektu O'Connella z naniesionymi wyznaczonymi w ćwiczeniu punktami oraz z punktami dostarczonymi przez prowadzącego. Diagram na dolnej osi powinien mieć zaznaczone epoki, na górnej osi zaznaczony czas w BJD, a na lewej osi jasność wyrażoną w strumieniu.
- Podsumowanie oraz dyskusja
- Przedstawić podsumowanie wyników
- Omówić diagram ewolucji efektu O'Connella: czy jest jakiś wyraźny sygnał, co mogło taki sygnał spowodować
Podpowiedzi:
- Brać epokę centralną
- Trzeba będzie wyznaczyć 40 maksimów; warto sobie napisać skrypt automatyzujący wszystkie zadania; język programowania dowolny
- Jeśli ktoś zdecyduje się na bash (polecam na start), warto skupić się na programie awk
- Przykład składni awk jest nastepujący:
awk '{print $numer_kolumny,$numer_innej_kolumny*2+4 > "plik_wyjściowy"}' plik_z_danymi
Posiadając plik wejscie.dat, który wygląda tak:
1 2
2 3
3 5
4 8
oraz wpisując w konsolę:
awk '{print $1,$2*2+4 > "wyjscie.dat"}' wejscie.dat
otrzymamy plik wyjscie.dat
1 8
2 10
3 14
4 20
- Uwaga, print programu awk nie służy w pierwszym rzędzie do pracy na liczbach zmiennoprzecinkowych o dużej dokładności. Lepiej używać funkcji printf()!
- Gnuplot jest pomocnym programem do, między innymi, rysowania wykresów
- Gnuplot może być używany do dopasowywania funkcji (uważać na wartości startowe!)
- ... Kolejne ćwiczenie będzie technicznie podobne, ale będzie wymagało wyznaczenia większej ilości ekstremów krzywej blasku. Naprawdę warto napisać sobie skrypt automatyzujący całą pracę.
- Jak najbardziej można wykorzystywać skrypty z poprzedniego ćwiczenia (diagram O-C). To jest nawet silnie wskazane!
- Przydatne linki: Simbad | KEBC | Gnuplot 4.2 Manual | Gotowe Rozwiązania