Kaponiery Fortu Skała
Fort Skała posiada trzy kaponiery: dwie barkowe (lewą i prawą) oraz jedną szyjową. Kaponiera prawa jest jedyną kaponierą nie przebudowaną ani nie remontowaną od czasów II wojny światowej. Jej stan w dużej mierze oddaje wygląd z czasów austriackich. Do kaponier barkowych prowadzą dwie poterny rozciągające się jeszcze za wejściem do kaponier tworząc korytarze flankujące. Tym sposobem kaponiery były chronione na wypadek zajścia ich od boku.
Kaponiery barkowe posiadają dwa duże otwory wentylacyjne każda. Pełniły one rolę dymnic. Pierwotnym wyposażeniem kaponier, prócz broni ręcznej, były małe działa czarnoprochowe ładowane odprzodowo. Każdorazowy wystrzał generował bardzo duże ilości dymu, który był odprowadzany przez dymnice. Na wypadek wrzucenia granatu, otwory wentylacyjne wyposażone były w ciężkie, żeliwne żaluzje, które zatrzymywały potencjalne zagrożenie na zewnątrz kaponiery, ewentualnie blokując siłę rażenia ekspolującego granatu.
Od 1905 roku kaponiery Fortu 38 Skała wyposażone zostały w ciężkie karabiny maszynowe MG M07, które zastapiły używane dotychczas działa czarnoprochowe. Dymnice jednak pozostały. Powodem tego była pewna przywara austrackich ckm-ów. Ich legendarną właściwością był fakt bardzo szybkiego przegrzewania się. Lufy MG M07 chłodzone były gorącą wodą generując tym samym pokaźne ilości pary wodnej, która znów odprowadzana była przed dymnice.
Legiony polskie operujące MG M07 na Wołyniu.
Karabiny maszynowe MG M07 były kalibru 8mm, ważyły 41 kg, były długie na niespełna jeden metr, z czego ponad połowa stanowiła lufę. Strzelały z prędkością 400 pocisków na minutę przy czym jeden pas posiadał 250 naboi.